يك تيم ایراني با يك تيم ژاپني تصميم گرفتند كه مسابقه قايقراني برگزار كنند. هر دو تيم به سختي تمرين كردند تا در روز مسابقه به بهترين عملكرد خود دست پيدا كنند. روز مسابقه هر دو تيم آماده شدند.

وقتي  ایراني‌ها يك مايل اول را طي كردند ژاپني‌ها به خط پايان رسيده بودند. اعضاء تيم ایراني از باخت خود بسيار نااميد شدند. مسئول تيم دستور داد تا بررسي هاي لازم براي تعيين دلايل باخت مشخص شود. براي اين كار يك تيم مشاور انتخاب و بررسي ها شروع شد و نهایتا  اقدامات اصلاحي را پيشنهاد دادند.

يافته هاي تيم مشاوره حاكي از اين بود كه در تيم ژاپن هشت نفر پارو مي زنند و يك نفر هدايت مي كند و در تيم ایران هشت نفر هدايت مي كنند و يك نفر پارو مي زند. نتيجه اين بود كه تعداد زيادي در تيم ایران هدايت مي‌كنند و تعداد كمي پارو مي‌زنند.

روز مسابقه در سال بعد مجدداً فرا رسيد. ساختار مديريت تيم ایراني به كلي متحول شد. ساختار جديد بدين صورت بود: چهار مدير برای راهنمايي و هدايت، سه مدير برای راهنمايي منطقه اي و يك سيستم ارزيابي عملكرد جديد براي ارزيابي و تشويق فردي كه وظيفه پارو زدن را بر عهده داشت،تعیین گردید. 

تيم ایراني اين بار پس از مايل دوم نتيجه را واگذار كرد. مدير تيم در نهايت شخصي كه پارو ميزد را به دليل عملكرد ضعيف بركنار كرد و به مديران به خاطر شناسايي مشكلات پاداش داد.همچنین گروه کارشناسی برای ریشه یابی مشکل مجددا تشکیل گردید ...